Bijgaande teksten zijn uitgesproken tijdens het afscheid van Frans.

Namens de wijkraad:

Beste familie, vrienden en genodigden en alle wijkgenoten van aarveld en bekkerveld.

Ik ben sinds korte tijd lid van de wijkraad, samen met Leonore Stollwerk, Desiree Stok en Frans van Velzen en als zodanig wil ik u allen mee laten beleven welke rol Frans vervulde in de wijk.In de wijk was Frans een drijvende kracht van de wijkraad. Zijn tomeloze inzet is bekend bij alle bewoners van de wijk.

Namens alle wijkbewoners wil ik hem hier nu uitdrukkelijk voor bedanken.

Sinds eind 2006 was Frans voorzitter van de wijkraad, erbij gehaald door zijn broer Dick (althans volgens de notulen) Sindsdien is de samenstelling van de wijkraad voortdurend gewisseld, maar Frans werd het boegbeeld en middelpunt.

Wekelijks verstuurde Frans het document “Bijblijven” zodat de wijkraad, gemeente, wijkagent en handhaving op de hoogte bleven van zijn activiteiten van die week.Alle zaken die de wijk en de wijkraad raakten, werden door Frans vol passie en enthousiasme opgepakt.

Ik wil hier van graag enkele zaken met u delen.

Het Rosarium, het meest tastbare voorbeeld.

Samen met vele vrijwilligers heeft Frans dit mogelijk gemaakt. Zonder Frans zou dit er nu niet zijn geweest. Zijn strijd tegen de buxusrups en ander ongedierte is bij vele bekend. Een bekroning zijn,recent, de nieuwe geasfalteerde paden en de skatebaan voor de jeugd. Het Rosarium is altijd open voor iedereen.

Een ander tastbaar voorbeeld is het wijkblad. Samen met de redactie werd er 4 maal per jaar een blad bij u bezorgd, waarin Frans het voorwoord en vele artikelen heeft geschreven. Hier zal hij erg gemist worden.

Even tastbaar was Frans op zijn fiets door de wijk. Ogen en oren open voor wijkbewoners en zaken die geregeld moesten worden. Ik denk hierbij ook aan zijn goede contacten met de jeugd op het Bekkerveld en zijn betrokkenheid naar de algemene middelen in de wijk.Hierover wendde hij zich vaak tot de gemeente met allerlei plannen en verzoeken. Eerlijkheid gebied ons te zeggen dat hij hierin vaak werd teleurgesteld. Zijn gedrevenheid paste niet altijd bij het tempo van de gemeente. Dit raakte hem diep persoonlijk en hield hem de laatste maanden erg bezig.

Minder tastbaar, maar zeker niet minder belangrijk, was zijn dienstbaarheid voor de wijk als zodanig, maar ook voor de individuele wijkbewoner. Zijn organisatie van buursteun, de bijeenkomsten van het zorgnetwerk, buren voor buren en het kernteam zijn hiervan enkele voorbeelden. Daarnaast zag je Frans ook de container van de wijkbewoner buiten zetten of iemand naar de huisarts begeleiden. Deze voorbeelden zijn slechts een kleine greep uit al zijn ondersteunende en begeleidende activiteiten.

Enkele maanden geleden werd Frans geconfronteerd met de verschrikkelijke ziekte, kanker.

Dit sloeg in als een bom, voor alle betrokkenen.Het tekende Frans dat hij direct begon al zijn kennis, contacten en activiteiten zichtbaar te maken en over te dragen.Hierbij heeft hij herhaaldelijk benoemd dat dit ook verandering betekent. Zijn realisme gaf ons direct ruimte om met hem mee te gaan in de overdracht.Helaas is hem de tijd niet gegund om dit proces af te ronden.

Wij als wijkraad hebben nu de taak zijn werk voort te zetten. Dit kunnen wij niet alleen, wij doen dan hier een beroep op alle vrijwilligers en betrokken wijkbewoners om ons te steunen.

Wij gaan Frans missen!!!!

Afsluiten wil ik u allen te vragen met mij een verdiend groot applaus als dank te geven voor Frans, zoals hij was.

Namens alle medewerkers van het Rosarium:

Frans Thuis was de drijvende kracht achter het rosarium. Toen in 2009, uit geld gebrek, de gemeente  de rozentuin dreigde op te heffen en op die plek een grasveld  wilde aan  leggen, heeft Frans de gok gewaagd   en het rosarium  als  wijkproject  aangemeld . Met een handje vol vrijwilligers die  op een advertentie waren afgekomen, is hij begonnen . De eerste jaren kostte het hem moeite om de gemeente te overtuigen  dat de rosarium groep echt zelfstandig kon opereren, dat de vrijwilligers samen goed onderhoud pleegden en goede verantwoorde stappen  namen om het park  weer nieuw leven in te blazen. Frans geloofde in de kracht van burgers. Door zijn goede contacten met de gemeente kreeg hij veel voor elkaar, ook financieel. Er was een apart potje voor het rosarium. Hij zocht contact met de rozenkwekers in Lottum en de hele groep vrijwilligers ging in Lottum op werkbezoek. Hij had onder de vrijwilligers  een paar ter zake kundige mensen  die hem met hun kennis, kunde en bereidwilligheid ter zijde stonden . Er werden perken vernieuwd,vrijwilligers leerden hoe te snoeien, en Frans schreef stukjes over het rosarium in het wijkblad. Het aantal vrijwilligers groeide aan, er moesten ook wel eens mensen ophouden met het werk door verhuizing o.a., maar er bleef toch altijd een enthousiaste harde kern. Oud-medewerkers kwamen op de koffie, de band bleef.

Frans wilde absoluut niet de Leider worden genoemd. We doen het allemaal samen was zijn devies. Iedereen mocht mee doen naar vermogen. En bezoekers die wat gezelligheid zochten waren ook tijdens koffietijd welkom. Snoeien en wieden waren de hoofdactiviteiten, maar er moest ook Culterra(extra plantenvoeding) gestrooid worden en kalk.

Een keer in de 14 dagen werd er van 10- 12uur gewerkt, Frans was er bijna altijd. Ook door de week was hij vaak in het rosarium te vinden, even nog wat snoeien, een praatje maken met bezoekers en voorbijgangers. Frans geloofde in de wijk, in het verbinden van mensen,  en dat  het rosarium daarvoor een goed ,,medium”was. Hij was betrokken bij alles , en inspireerde de vrijwilligers , nooit  opdringerig maar heel rustig op de achtergrond ,wist hij een sfeer te creeren waar iedereen zich  gezien wist en zich in de groep thuis voelde. En dus graag kwam werken op de zaterdagochtend. Er was een burendag, we deden mee aan een landelijke wedstrijd van vrijwilligersprojecten , we vierden verjaardagen samen. In de Paastijd maakten we samen een paas-ontbijt.

Frans was een zeer bescheiden mens, een man van de eenvoud. Hij was met weinig tevreden, zocht de luxe niet en besloot vervroegd op te houden met werken, omdat hij  met  het inkomen,  dat hij dan zou krijgen, rond kon komen. Zo kon hij zich nog meer voor het wijkenwerk inzetten. Luxe interesseerde hem niet, we kenden hem altijd in zijn dagelijkse kloffie. Hij kon goed luisteren  naar en meedenken met de vrijwilligers, gaf soms ook  ongezouten zijn mening en  was wat zijn idealen betreft, vasthoudend. Hij nam het ook vaak op voor de jongeren, die veel rotzooi achterlieten op de picknickplaats. Waar konden ze anders heen? Dan ruimde hij de rotzooi weer op en  probeerde de jongeren vriendelijk daarop aan te spreken. Hij kon niet tegen negativiteit of mopperen over triviale dingen. Het ging hem altijd om de mens en het contact.

Hoe gaan we verder? Twee vrijwilligers zullen proberen zo goed mogelijk Frans te vervangen, één voor de sociale gang van zaken, de contacten met de gemeente, de ander voor het onderhouds beleid en de aansturing van het werk wat gedaan moet worden. Frans vervangen kan eigenlijk niet. We zullen op onze eigen manier om moeten gaan met deze mooie erfenis, ik heb al begrepen dat de gemeente daar ook een ondersteunende rol in wil vervullen, om ons in ieder geval weg wijs te maken in de aanspreekpunten voor bepaalde zaken. Overdracht vond Frans moeilijk omdat hij zoveel wegen kende om op de goede plaats  uit te komen, we zullen zelf weer onze contacten moeten leren leggen. De  harde werkers in de tuin gaan gewoon door, uit naam van Frans, met de zelfde inzet.